wielkość czcionki -> 
wysoki kontrast -> 
Działalność poselska
Wystąpienia sejmowe
Posiedzenie nr 70 w dniu 23-10-2018 (1. dzień obrad)
15. punkt porządku dziennego:
Pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o działalności leczniczej oraz niektórych innych ustaw (druk nr 2903).
Pani Marszałek! Pani Minister! Wysoka Izbo! W imieniu klubu Kukiz’15 mam zaszczyt przedstawić stanowisko wobec rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o działalności leczniczej oraz niektórych innych ustaw.
Za sprawą niniejszego projektu kolejny raz powraca temat z jakichś względów problematyczny dla niektórych środowisk medycznych, czyli działalności fizjoterapeutów. Doskonale pamiętamy trudności związane z wejściem w życie ustawy o zawodzie fizjoterapeuty. Pragnę państwu posłom przypomnieć, że 26 października 2015 r. pan prezydent Andrzej Duda podpisał ustawę o zawodzie fizjoterapeuty. Podkreślenia wymaga fakt akceptacji przepisów ustawy przez całe środowisko fizjoterapeutów. Ogromne zaskoczenie wzbudził fakt, że w lutym 2016 r. przez grupę posłów PiS został złożony projekt ustawy, w którym zgłoszono propozycje przedłużenia czasu wejścia w życie ustawy o dodatkowe 18 miesięcy. Wspomniany projekt odkładający prawdopodobnie na nigdy wejście w życie ustawy o zawodzie fizjoterapeuty był powodem protestów fizjoterapeutów oraz, jak pamiętamy, bardzo licznej manifestacji pacjentów i fizjoterapeutów przed Sejmem. Mimo komplikacji ustawa, na którą fizjoterapeuci oraz ich pacjenci czekali od niemal 28 lat, weszła w życie w pierwotnie ustalonym terminie, wprowadzając regulacje określające zasady wykonywania zawodu fizjoterapeuty jako samodzielnego zawodu medycznego.
Omawiany dzisiaj projekt ustawy jest efektem niekorzystnych dla fizjoterapeutów rozwiązań dotyczących form wykonywania zawodu fizjoterapeuty z uwagi na brak możliwości wykonywania zawodu w formie indywidualnych i grupowych praktyk zawodowych. W ustawie z 2015 r. na fizjoterapeutów nałożono liczne obowiązki, m.in. konieczność rejestracji jako podmiot leczniczy w rejestrze podmiotów prowadzących działalność leczniczą.
Złożenie wniosku o rejestrację podmiotu leczniczego wiąże się z uiszczeniem wyższej opłaty niż w przypadku wniosku o rejestrację praktyki zawodowej oraz ze spełnieniem licznych surowych wymagań przestrzennych, sanitarnych czy też instalacyjnych. Są to m.in. wymogi, jakie obowiązują szpitale, duże przychodnie i ambulatoria. Nie wydaje się, aby nałożenie na fizjoterapeutów takich obowiązków było zgodne z zasadami równości i sprawiedliwości społecznej. Tym bardziej że lekarze, lekarze dentyści, pielęgniarki i położne mogą wykonywać swój zawód w ramach działalności gospodarczej w zupełnie odrębnej formie prawnej, jaką jest tzw. praktyka zawodowa.
Zasadnicza zmiana zaproponowana w projekcie dotyczy wprowadzenia możliwości działalności fizjoterapeutów wykonujących zawód w ramach działalności gospodarczej nie tylko jako podmiot leczniczy, ale również jako indywidualna lub grupowa praktyka fizjoterapeutyczna. Ta forma udzielania świadczeń ogranicza wymogi organizacyjne w porównaniu z podmiotami leczniczymi, a co za tym idzie, jest nie tylko łatwiejsza do zorganizowania, ale również tańsza.
Podsumowując, chciałbym zaznaczyć, że proponowane zmiany są absolutnie niezbędne, aby osoby wykonujące zawód fizjoterapeuty mogły w dalszym ciągu prowadzić swoją działalność i służyć pacjentom. Na zaproponowane rozwiązanie oczekuje kilkadziesiąt tysięcy fizjoterapeutów prowadzących działalność gospodarczą, dlatego proszę o niezwlekanie z kolejnymi etapami procesu legislacyjnego. W związku z powyższym będę rekomendował posłom Klubu Poselskiego Kukiz’15 poparcie niniejszej ustawy. Dziękuję.
Posiedzenie nr 70 w dniu 23-10-2018 (1. dzień obrad)7. punkt porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o ubezpieczeniach upraw rolnych i zwierząt gospodarskich (druki nr 2909 i 2927).
Pani Marszałek! Panie Ministrze! Przedstawiając stanowisko klubu, zwracałem uwagę na zły kierunek, w jakim idą ustawy o ubezpieczeniach. Mówiłem o Holandii. Jako prezydium klubu byliśmy tam. Taki system, jaki jest w Polsce, tam doprowadził do tego, że tylko 2,5% rolników się ubezpiecza. Słyszymy piękne deklaracje... (Poseł Krystyna Skowrońska: Po co będziecie za tym głosować?) Pani poseł przeszkadza mi, ja nie przeszkadzałem, więc prosiłbym o szacunek dla tej Izby. Słyszymy piękne deklaracje, w jaki sposób chcemy pomagać rolnikom, jak będą oni ubezpieczali się. Tylko moje pytanie: Kiedy będzie kompleksowa ustawa o ubezpieczeniach rolników? Nie łatanie po raz kolejny tej ustawy, która jest, tylko całościowe podejście do ubezpieczeń, tak aby ubezpieczało się nie tylko 20% rolników, tylko aby to było powszechne i opłacalne przede wszystkim dla rolników. Dziękuję
Posiedzenie nr 70 w dniu 23-10-2018 (1. dzień obrad)7. punkt porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o ubezpieczeniach upraw rolnych i zwierząt gospodarskich (druki nr 2909 i 2927)
Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! W imieniu klubu Kukiz’15 mam zaszczyt przedstawić stanowisko wobec rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o ubezpieczeniach upraw rolnych i zwierząt gospodarskich. Wszyscy doskonale zdajemy sobie sprawę z tego, że rolnictwo jest w szczególny sposób połączone z otoczeniem, stanem środowiska, a przede wszystkim z panującymi warunkami atmosferycznymi. Od kilku lat obserwujemy, że co roku nawiedzają nas różnego rodzaju anomalie pogodowe o coraz większej liczbie oraz intensywności. Chodzi o susze, niedobory wody, deszcze nawalne, gwałtowne burze, podtopienia, a bardzo często grad. Przestają one być zjawiskami wyjątkowymi, nadzwyczajnymi, a powoli stają się corocznymi, spodziewanymi zdarzeniami, które szczególnie negatywnie wpływają na rolnictwo. Nie możemy udawać, że ryzyka wystąpienia niekorzystnych zjawisk pogodowych nie ma, że te zjawiska nas ominą, nie przydarzą się, ponieważ przykłady z ostatnich lat pokazują, jak złudna jest to nadzieja, że jest to wręcz naiwność. Naszym zadaniem jako parlamentarzystów jest zrobić wszystko, aby uprościć cały system ubezpieczeń, jak również uczynić ubezpieczenia opłacalnymi dla rolników, a nie jedynie dla firm ubezpieczających. To już trzeci projekt ustawy w tej kadencji, którym się zajmujemy i który ma ten sam cel: zachęcić, uprościć, ułatwić proces i skalę ubezpieczeń. Mam jednak wrażenie, że mamy do czynienia z myśleniem życzeniowym i zaklinaniem rzeczywistości, gdyż rzeczywistość jest taka, że rolnicy są pragmatyczni i w dalszym ciągu do ubezpieczeń w proponowanej formie nie są przekonani. Jak wynika z moich licznych rozmów z rolnikami i na co wskazuje również opinia Biura Analiz Sejmowych, stosunek do ubezpieczeń jest różny. Część rolników w ogóle nie ubezpiecza upraw, część ubezpiecza, aby spełnić wymóg ubezpieczenia 50% powierzchni upraw, a zatem ubezpiecza się od najtańszych ryzyk, czyli od skutków zjawisk najrzadziej występujących, a tylko niewielka grupa ubezpiecza się od skutków faktycznie występujących, czyli poważnych zagrożeń. Niniejszy projekt ustawy jest kolejną próbą ratowania systemu, który niestety się nie sprawdza. Panie Ministrze! Środowisko rolnicze oczekuje kompleksowego rozwiązania problemu ubezpieczeń rolnych w Polsce zamiast pompowania miliardów z budżetu państwa w system, który nie działa. Dotarliśmy do momentu krytycznego i bezwzględnie potrzebujemy natychmiastowej reformy mechanizmu ubezpieczeń rolnych. Podzielam zdanie pana ministra Krzysztofa Ardanowskiego na temat utworzenia państwowego towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych albo specjalnego systemu ubezpieczeń od zmniejszania się dochodów rolniczych, który z powodzeniem jest stosowany i sprawdza się w Stanach Zjednoczonych. Współczesne gospodarstwo rolne nie może prawidłowo funkcjonować i przynosić zysku bez właściwego ubezpieczenia. Zbudowanie spójnego, całościowego systemu ubezpieczeń upraw rolnych i zwierząt gospodarskich jest jednym z ważniejszych czynników prowadzących do zapewnienia bezpieczeństwa gospodarstwom i stabilizacji dochodów rolników. Takich rozwiązań oczekują rolnicy, o takie rozwiązania proszę pana ministra i ze swojej strony deklaruję pomoc oraz wsparcie w pracach nad ich przygotowaniem. Wiedząc o pilnej potrzebie zmiany systemu ubezpieczeń w zakresie suszy, jednocześnie wyrażając stanowisko wygłoszone przez Wiktora Szmulewicza, prezesa Krajowej Rady Izb Rolniczych, będę rekomendował posłom klubu Kukiz’15 głosowanie za omawianym projektem. Jednocześnie proszę o przedstawienie w najbliższej przyszłości kompleksowej reformy systemu ubezpieczeń, tak aby nie doprowadzić do sytuacji, która zaistniała w Holandii, gdzie jedynie 2,5% rolników kupuje ubezpieczenia rolne. Dziękuję.
Posiedzenie nr 68 w dniu 12-09-2018 (1. dzień obrad)2. punkt porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi o rządowym projekcie ustawy o spółdzielniach rolników (druki nr 1425 i 2816).
Szanowny Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! W imieniu klubu Kukiz'15 mam zaszczyt przedstawić stanowisko wobec rządowego projektu ustawy o spółdzielniach rolników. Większy może więcej. Wiedzą to rolnicy, którzy od lat domagają się wprowadzenia korzystnych warunków zrzeszania się w spółdzielnie. W Europie spółdzielczość rolnicza jest szeroko rozpowszechnioną formą zrzeszania się rolników. Według danych statystycznych w państwach Unii Europejskiej działa ok. 22 tys. spółdzielni produkcji rolniczej, które mają więcej niż 50% udziału w dostawach środków do produkcji rolniczej, a ponad 60% w skupie, przetwórstwie i marketingu produktów rolnych. Przykładem powinna być dla nas spółdzielczość rolnicza we Francji, gdzie od kilku lat widoczny jest proces przejmowania wielu ważnych przedsiębiorstw sektora rolno-spożywczego przez spółdzielnie oraz tworzenie oddziałów zajmujących się marketingiem i przetwórstwem. Rolnicy za pośrednictwem spółdzielni i spółek zależnych kontrolują ponad połowę przemysłu przetwórczego produktów rolnych we Francji. Dostrzegalne jest również coraz większe zaangażowanie rolników oraz spółdzielni w wytwarzanie energii odnawialnej, do czego zachęcają przepisy prawne, a których brak w polskim ustawodawstwie. Kolejny przykład - Włochy. We Włoszech już 10 lat temu funkcjonowało niemal 6 tys. spółdzielni z różnych branż rolnych: najwięcej usługowych, następnie mleczarskich, owocowo-warzywnych, spółdzielnie producentów mięsa i winiarskie. Również Niemcy stworzyły doskonałe warunki do rozwoju spółdzielczości, w szczególności energetycznej. W latach 2006-2014 samych spółdzielni zajmujących się energią odnawialną powstało tam ponad 700. Tymczasem w Polsce na powierzchni ok. 230 tys. ha użytków rolnych działalność rolniczą prowadzi niespełna 700 rolniczych spółdzielni produkcyjnych. Główną wadą omawianej ustawy jest to, iż po prostu nic nie zmieni. Nie zawiera ona realnych zachęt do zrzeszania się rolników ani nie stanowi dla nich realnego wsparcia. Resort rolnictwa jako autor projektu oczekuje, iż wprowadzenie zaproponowanych rozwiązań pozwoli na poprawę efektywności gospodarowania na obszarach wiejskich, nastąpi konsolidacja rozproszonej podaży produktów rolnych, a w efekcie zwiększenie partii dostarczanych towarów. Tyle że takie założenia są niedostosowane do dzisiejszej rzeczywistości i spóźnione o co najmniej kilkanaście lat. Rolnicy nie mogą być tylko producentami i dostawcami produktu podstawowego. Nie mogą, ponieważ w ten sposób stają się niewolnikami zagranicznych korporacji, które za poprzednich rządów przejęły większość elementów łańcucha dostaw żywności. W obcych rękach znajdują się punkty skupu, przetwórnie owoców i warzyw, mleczarnie i ubojnie, które dyktują ceny na polskie produkty rolne. Jesteśmy wprost uzależnieni od zagranicznego kapitału. Brak nam suwerenności w najbardziej kluczowym dla każdego państwa dziale gospodarki. Za późno już na okrągłe słowa, brak konkretów i powierzchowne zmiany. Rząd wydaje dziś miliony na pomoc socjalną, chwali się ożywioną konsumpcją, rosnącymi słupkami sprzedaży towarów. Mówi się, że prawdziwymi beneficjentami programów socjalnych są sieci handlowe -zagraniczne. Zagraniczny kapitał w zasadzie przejmuje większość wpływów z sieci handlowych. Przez ostatnie lata stopniowo znikały polskie sieci sklepów spożywczych, by dziś była ich zaledwie garstka. W związku z powyższym miarą efektywności procedowanej ustawy powinno być nie powstanie kilkudziesięciu nowych spółdzielni, ale odzyskanie poszczególnych elementów łańcucha dostaw, a więc i przetwórstwa i handlu. Taki cel powinniśmy przed sobą postawić, takiemu celowi podporządkować przepisy projektu ustawy. O takie rozwiązania dla polskiego rolnictwa proszę pana ministra.
Posiedzenie nr 67 w dniu 19-07-2018 (2. dzień obrad)23. punkt porządku dziennego: Informacja ministra rolnictwa i rozwoju wsi o skutkach suszy i działaniach podejmowanych przez rząd.
Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Bardzo żałuję, że nie ma pana premiera, bo tak naprawdę w tym swoim płomiennym przemówieniu mówił o rzeczach, które już dawno powinny być zrobione. Mówił o rzeczkach, które są opisane w ˝Obywatelskim programie rolnym˝. Tu są również ustawy i mam nadzieję, że te ustawy będą w tej chwili, jeżeli nie w kształcie oryginalnym, jaki zaproponowaliśmy, to poprawionym, czym prędzej wprowadzone. Nie można bowiem dalej opowiadać, co jest źle i co trzeba zrobić, tylko powinno to być zrobione. Mam nadzieję, że najpóźniej we wrześniu będzie to zrobione jako całość, komplet, a nie w formie kolejnych ustaw. Moje pytanie dotyczy suszy. Mamy bowiem bardzo dużo publikacji, ministerstwo publikuje co pewien czas książki dotyczące wody, melioracji. Jak to jest możliwe, że my teraz, po tylu latach od odzyskania niepodległości, użytkujemy mniej urządzeń melioracji wodnych, niż w czasie zaborów w Wielkopolsce wykonano. (Dzwonek) Jak to jest, że nie dbamy o urządzenia melioracji... Wicemarszałek Małgorzata Kidawa-Błońska: Dziękuję bardzo, panie pośle. Poseł Jarosław Sachajko: ...nie rozbudowujemy ich, lecz je niszczymy? Dziękuję
Posiedzenie nr 67 w dniu 18-07-2018 (1. dzień obrad)13. punkt porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o podatku rolnym, ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz ustawy o podatku leśnym (druki nr 2668 i 2776).
Pani Marszałek! Panie Ministrze! Szanowni Posłowie! Uregulowaliśmy pewną kwestię - będzie ona wkrótce uregulowana - dotyczącą wysokości podatku od nieruchomości. Ale mamy w Polsce samorządy, które rozsądnie, zgodnie z jakąś normalnością pobierały podatek gruntowy, rolny czy leśny tam, gdzie ulokowano inwestycje elektroenergetyczne, ale były również samorządy, które wykorzystywały lukę i nadmiernie obciążały podatkami szczególnie właśnie osoby prywatne, osoby fizyczne. I teraz chciałem zapytać, jaki mechanizm będzie zastosowany, aby jakoś zrekompensować tym podmiotom prywatnym poniesienie strat z powodu nieuczciwości samorządów lokalnych. Dziękuję.
Posiedzenie nr 67 w dniu 18-07-2018 (1. dzień obrad)13. punkt porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Finansów Publicznych o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o podatku rolnym, ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz ustawy o podatku leśnym (druki nr 2668 i 2776).
Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! W imieniu klubu Kukiz’15 mam zaszczyt przedstawić stanowisko wobec rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku rolnym, ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz ustawy o podatku leśnym. Wielu podatników podatku rolnego otrzymało decyzje organów gmin, z których wynika, że zobowiązani są do płacenia podatku od nieruchomości, od gruntów, na których są umiejscowione np. słupy energetyczne będące własnością przedsiębiorstw zajmujących się przesyłem energii elektrycznej, według stawek takich jak dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Nie ulega wątpliwości, że rolnik, na którego gruntach znajdują się urządzenia przesyłowe, nie prowadzi w związku z tym działalności gospodarczej, jednak z uwagi na nieprecyzyjne przepisy należało tę kwestię jednoznacznie wyjaśnić. Celowość zaproponowanych w projekcie przepisów nie budzi wątpliwości, dlatego pozwolę sobie poruszyć inny ważny problem, którym żywo zainteresowani są wszyscy ci, na których gruntach znajdują się sieci przesyłowe. Chodzi mianowicie o sprawę sprawiedliwych, godziwych odszkodowań dla właścicieli tych gruntów. Obecnie mamy w Polsce problemy z budową linii wysokiego napięcia, ponieważ mieszkańcy często nie zgadzają się z ich lokalizacją. Jako przykład można wskazać chociażby problemy związane z budową linii wysokiego napięcia pomiędzy Lublinem a Chełmem. Mieszkańcy nie zgadzają się, aby linia biegła w pobliżu ich domów. Są też protesty związane z lokalizacją sieci na trasie Bydgoszcz Zachód - Piła Krzewina. Nasz system przesyłowy wymaga wielu nowych inwestycji i modernizacji istniejącej infrastruktury. Brakuje przede wszystkim nowoczesnych linii przesyłowych najwyższych napięć oraz zdolnych je obsłużyć stacji elektroenergetycznych. Bez wątpienia rozbudowa sieci przesyłowych służy całemu społeczeństwu, wpływa na poprawę bezpieczeństwa i niezawodność dostaw energii elektrycznej dla całego kraju, jednakże te bardzo ważne inwestycje nie mogą odbywać się kosztem mieszkańców, którzy mają to nieszczęście, że ich domy czy pola znajdują się w miejscach, w których wyznaczono przebieg sieci. Bardzo często mieszkańcy traktują lokalizację sieci przesyłowych na swoich gruntach jako obciążenie, jako wielką krzywdę. Często to poczucie jest uzasadnione, ponieważ muszą znosić ciężar istnienia takich linii na ich gruncie, a nie jest to należycie rekompensowane. Myślę, że dobry przykład powinny stanowić dla nas rozwiązania związane z budową wiatraków za naszą zachodnią granicą. Zarówno w Polsce, jak i w Niemczech wiatraki nie są urządzeniami, które każdy chciałby mieć w pobliżu swojego domu. W Polsce jeszcze do niedawna mieliśmy wiele protestów związanych z lokalizacją wiatraków. W Niemczech również nikt nie darzy wiatraków szczególną sympatią, ale każdy Niemiec, nie tylko ten, na którego gruncie znajduje się wiatrak, ale również ten, którego nieruchomość znajduje się w określonej odległości od wiatraka, jest należycie wynagradzany za znoszenie tego rodzaju uciążliwości. Jestem przekonany, że protesty w naszym kraju również udałoby się rozwiązać, gdyby decydenci wykazali minimum otwartości, zrozumienia oraz dobrej woli. Szczególnie chciałbym zwrócić uwagę na kontrowersyjną sprawę wspomnianej już wcześniej przeze mnie lokalizacji inwestycji na trasie Bydgoszcz - Piła. Mieszkańcy ponawiają liczne apele, które w ich opinii są niestety lekceważone. Podejmują protesty, w które w tej chwili angażowana jest już Policja. Tymczasem postulaty są bardzo proste do spełnienia. Przede wszystkim priorytetami są: transparentny i niezależny proces przygotowania każdej inwestycji, wczesne informowanie właścicieli gruntów o zamierzeniach dotyczących ich nieruchomości, odszkodowania w wysokości powiązanej z wartością inwestycji i generowanym przez nią zyskiem, obiektywna kontrola realizacji projektu i jego wykonania. Podsumowując, chciałbym w imieniu swoim oraz tysięcy obywateli prosić pana ministra o pochylenie się nad poruszonymi przeze mnie problemami dotyczącymi godziwego odszkodowania związanego z lokalizacją inwestycji energetycznych na gruntach obywateli. Jeżeli chodzi o tę ustawę, jak najbardziej należy ją uchwalić i poprzeć. Dziękuję.
Posiedzenie nr 67 w dniu 18-07-2018 (1. dzień obrad)12. punkt porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej o rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o rozwoju lokalnym z udziałem lokalnej społeczności (druki nr 2670 i 2759).
Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo! Mówimy tutaj o usprawnieniu, ulepszeniu sposobu dostępu do środków unijnych. Jest to bardzo ważne, abyśmy te pieniądze na pewno wydali, bo to są pieniądze, które przepadną, a te pieniądze powinny być jak najbardziej spożytkowane na polskiej wsi. Tutaj może dwa pytania: Jak obecny poziom wydatków środków unijnych ma się do tego, jaki był on w analogicznym okresie w poprzedniej perspektywie? Jak pan minister ocenia, jak wydatkowanie tych środków dzięki tej ustawie przyczyni się do zmniejszenia dysproporcji w rozwoju wsi i miast? Dziękuję.
